Inspiratie

“Ik was verbaasd door de snelheid waarmee ik progressie maakte in mijn kwaliteit van leven en ik realiseerde mij dat dit iets was wat ik nooit meer los moest laten. Voordat ik begon met koude training had mijn reuma veel effect op mijn lichaam. Ik had dikke knieën, mijn schouders deden het niet, mijn ellebogen deden het niet, mijn handen deden moeilijk, ik kon amper de trap op komen en ook kon ik geen kettingzaag aantrekken, terwijl het mijn werk was om deze te verkopen. Toen was ik eigenlijk wel ten einde raad. Ik ging toen ook stoppen met mijn medicatietraject omdat het niet meer hielp, dus er waren eigenlijk nog maar een paar mogelijkheden. Als die ook niet hielpen dan was ik uitgewerkt. Gelukkig vond ik de kou, ik gebruik nu helemaal geen pillen meer.” vertelt Henk.

“Ik gebruik nu helemaal geen pillen meer.

“Ik ging destijds in mijn eentje naar het water, wat niet veilig is, maar niemand wilde mee. Ik werd eigenlijk gewoon voor gek verklaard. Mijn vader ging wel eens mee, hij vond het absurd wat ik deed en was bang dat ik zou verdrinken.” gaat Henk verder. “Ik ben daar heel gedisciplineerd in, dat zit wel in mij.”, na de vraag of hij gevoelig is voor verslaving zegt Henk dan ook van niet. “Nee, ik kan bijvoorbeeld een heel pakje op een avond roken maar daarna is het ook klaar. Ik heb er geen sterke drang naar. Dat is niet waar ik voor gemaakt ben. Nou ja, die kou, die heeft me te pakken” antwoordt hij.

In de smederij van Henk staat dan ook een grote tank; de tank van Henk. Twee keer in de week gaat Henk daar met zijn plonsclub in zitten, maar dit is nog steeds geen koud kunstje. Daarom is de ruimte versierd met palmbomen en andere tropische accessoires

“Als ik in zo’n bad kruip is het nog steeds vervelend, de eerste 30 seconden. Maar het is beter dan de pijn die ik eerst had. Het lichaam blijft reageren en ik blijf respect houden voor dat water. De wedstrijd zit in jezelf. Ik ga bij mezelf naar binnen, ik laat die kou zelf binnen komen en ik ga er zelf weer uit.” vertelt de Blaricummer. “Toen ik de training bij Wim had doorlopen en de Kilimanjaro op was geweest dacht ik ‘Dit moet iedereen meemaken, iedereen die wat mankeert die moet dit gaan voelen. Dat je meer kan doen dan je denkt dat je kan, en dat je dus ook heel makkelijk in staat bent om dat te gaan doen.’ Ik wilde mensen overtuigen om dit ook te gaan doen omdat ik daar zoveel voordelen uit had gehaald. Het jaar daarvoor kon ik namelijk van de Kilimanjaro alleen maar dromen. Een half jaar daarvoor zelfs.” aldus Henk.

“De wedstrijd zit in jezelf’.”

Toen hem gevraagd werd of hij wilde dat hij de kou eerder had gevonden kwam Henk met een duidelijk antwoord. “Dat staat boven vast, daar kan je toch niets aan doen. Ze brengen je en ze komen je halen op een bepaald tijdstip. Ik geloof in de blauwdruk van het leven.” zei hij

“Ik merkte pas na vier maanden een verschil, het is niet van dag op dag. Ik kende een reumapatiënt die acht keer in het water was geweest en toen zei ze dat ze geen verschil merkten. Ik zei ‘Acht keer? Wat dacht je van tachtig keer gaan voordat je dit zegt?’. Om jezelf te gaan veranderen is al een groot drama, laat staan dat je iemand anders moet veranderen.” vertelt Henk.

Henk besteed ook tijd aan het enthousiasmeren van anderen. Zo is hij een WhatsApp groep begonnen waarin nu al meer dan 100 deelnemers zitten en organiseert hij elk jaar een Nieuwjaars zit.

“Toen ik begon met het enthousiasmeren van anderen was het vooral omdat ik het zat was om alleen te gaan, ik dacht dat ik dat niet vol zou houden. Toen heb ik op een site gezet dat ik het water in ging. Er waren er een paar mensen nieuwsgierig naar waarom ik dat deed, dus die zijn mee gegaan. Binnen de kortste keren had ik een groepje van een man of acht waarmee we dus ervaringen gingen uitwisselen, vragen zoals ‘Wat gebeurt er met je?’ en ‘Waarom doe je dit?’. Dan zie je dat die mensen een andere weg in zijn geslagen en daar een verbetering van kwaliteit van leven uit hebben gehaald, daarom is het mooi dat zoiets simpels als buitenwater zoveel kan geven. Ik wil bij mensen aanzetten dat ze die verbetering gaan voelen.” zegt Henk. Hoe zet je die knop dan om bij iemand? “Ik zeg gewoon dat ze erin moeten. Je kan er wel honderd boeken over lezen maar je moet gewoon één keer in dat water gaan zitten. Ik geloof erin dat het iets met je doet. Je moet mensen uitzoeken die vast zitten in hun leven en die het echt van binnen willen, anders gaat het niet lukken. Er zijn ook mensen die na zeven keer zeggen ‘Nu is het genoeg geweest’. Die vinden het gedoe; omkleden en er naartoe rijden. Daar moet je mensen doorheen zien te trekken.” antwoordt hij.

“Ik zeg gewoon dat ze erin moeten.”

Over het overtuigen van mensen zegt Henk “Een pastoor staat ook de hele dag te preken voor de parochie, als je ergens in gelooft dan verkondig je het.” hij moet lachen wanneer het woord ijspastoor genoemd wordt. “Uiteindelijk heb je een ijsparochie, ja.”

“In 2014 deed ik mee aan de Nieuwjaars duik in Zeewolde en toen werd ik eruit gestuurd. We gingen het water in en iedereen begon te zwemmen, maar ik ging zitten. Toen kwam er een duiker naar mij toe en hij zei ‘Meneer wat bent u aan het doen?’ ik zei ‘Nou dat ziet u toch? Ik zit in het water.’ Er werd een dokter bij geroepen omdat ik het water niet uit wilde, hij zei dat het levensgevaarlijk was en dat ik onderkoeld zou raken. Toen werd ik door die mannen uit het water getild. Op dat moment dacht ik ‘Dit moet anders’. Ik ben naar FIT gegaan en daar heb ik gesuggereerd dat we het jaar daarna een Nieuwjaars zit moesten gaan doen in plaats van een duik. Je moet de mogelijkheid hebben om dat te gaan trainen.” Vertelt Henk.

“Wat heel leuk is is die verbinding die ontstaat tussen vreemde mensen. Tijdens koude training en ademhalingsoefeningen komt er oxytocine vrij in je hoofd, dat is een gelukshormoon. Waardoor mensen opengaan en elkaar dus ook gaan knuffelen.” sluit de ijspastoor af.