1. mijn leven op zijn kop

Mijn verhaal begon in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Ik was daar voor iets onschuldigs, plasklachten. De oorzaak kon van alles zijn, dus veel onderzoek. Bij een van die onderzoeken, een MRI scan, zagen ze vlekjes op mijn prostaat. Maar niet verontrustend, de kans dat dat kanker was, was heel klein, zeker gezien mijn jonge leeftijd, toen 47. Zo jong zagen ze prostaatkanker nauwelijks. Dus gingen mijn vriendin Mariëlle en ik op 16 december ontspannen en opgewekt naar het gesprek voor de uitslag van de scan. En zo compleet tegenovergesteld gingen we weer weg… Het was dus tóch kanker. Onwerkelijk en ik kon het nog niet bevatten. En het ziekenhuis had al een dikke map klaar met mijn dossier. Hoe verschillend kunnen werelden op zo’n moment voelen.

Het duurde een paar weken voor ik besefte wat er eigenlijk echt aan de hand was. En in die tijd moest ik kiezen welke behandeling ik wilde. Of eigenlijk had ik geen keuze. Er waren 3 opties, maar één daarvan was maar reëel in mijn situatie. Opereren: de prostaat geheel verwijderen om zo de tumoren weg te halen. Met grote risico’s op incontinentie en impotentie. Het werd mij uitgelegd als “Een mandarijntje uit de schil halen zonder die schil én het witte vliesje te beschadigen.” Want dat witte vliesje waren mijn zenuwen die alles aansturen daar beneden. Maar ik had geen keus, ik stond met mijn rug tegen de muur. Niets doen was geen optie. Prostaatkanker groeit langzaam en het was nog niet bekend of ik uitzaaiingen had. Dus 10 tot 15 jaar had ik nog wel.

En toen begon het grote wachten. Mij geluk was dat het Catharina ziekenhuis onderdeel is van Prosper. Een van de 3 top-specialisten in Nederland als het gaat om de behandeling van prostaatkanker. Het betekende dat mijn operatie in Nijmegen zou gebeuren, met een Da Vinci Xi robot door mijn chirurg uit Eindhoven. Er was een wachtlijst van ongeveer 4 maanden.

Die 4 maanden hebben mijn leven verder op zijn kop gezet. Én hebben mij ook ontzettend veel sterker gemaakt, zowel fysiek als mentaal. Ik ontdekte de kou en mijn ademhaling…